Yamaç paraşütü sıkıntılı iş :/
Yamaca tırmanmak falan değil zor olan. Kanadını kuşanmışsın, uçuş
planını yapmışsın, ama rüzgar uygun değil -.-‘’ İşte yamaç paraşütünün en zor
anı. Kendimi sanki kapısının açılmasını bekleyen kafesteki bir kuş gibi
hissediyorum o an. Sonunda rüzgar biraz yardımcı olmaya karar verirse,
Hazırsan koş komutu geliyor ve kafesin kapısı açılıyor. Deli gibi
koşuyorum havalanmak, özgürlüğüme kavuşmak için. İşte benim özgürlüğüm .
Kendimi hiçbir yerde hissedemeyeceğim kadar özgür hissettiğim yer, gökyüzü. O sonsuz heyecan ve özgürlüğü
tattıktan sonra vazgeçilmez oluyor uçmak.
Her şeyi göze alır hale geliyorsun o anı yaşamak için. Zorlu bir yamacı
sırtında paraşütle tırmanmak, nefes nefese kalmak ve karşılığında kısacık
bir keyif. Kısacık diyorum çünkü dakikalarca sürse de ne olduğunu
anlamadan iniş yapmış buluyorum kendimi. Belki de saatlerce sürse dahi
doyamayacağım bu zevke, yine hep havada olmak isteyeceğim.
Kerem ALBAYRAK
